Το 10ου Θερινό Διεθνές Πανεπιστήμιο για την «Ελληνική γλώσσα, τον Πολιτισμό και τα ΜΜΕ», πραγματοποιήθηκε τον Αύγουστο στη Βοστώνη.
Θέματα όπως η πολυπολιτισμικότητα, η χρήση της τεχνολογίας, η συμβολή των ΜΜΕ, η ποίηση, το θέατρο, το σκίτσο θίχθηκαν μέσα από πλήθος ανακοινώσεων καθώς και σεμιναρίων, ενώ ο λόγος δόθηκε και στους εκπαιδευτικούς των ομογενειακών σχολείων, οι οποίοι μοιράστηκαν εμπειρίες, προβληματισμούς καθώς και την αγωνία τους σχετικά με το μέλλον της ελληνομάθειας.
Ακόμα όμως και οι επτά αυτές μέρες, στη διάρκεια των οποίων το «καραβάκι του ΔΘΠ» (σ.σ. το έμβλημα της διοργάνωσης) άνοιξε πλέρια τα πανιά του ταξιδεύοντας στις πλατιές θάλασσες του ομογενειακού ελληνισμού, δεν ήταν τελικά αρκετές για το μέγεθος και την ένταση που απαιτεί μια «εθνική προσπάθεια η οποία θα έχει και συνέχεια», όπως ειπώθηκε χαρακτηριστικά , και αφορά τη ελληνική παιδεία και γλώσσα.
«Στόχος μας είναι να λάβουμε από τα σχολεία της ομογένειας το βίωμα του παραδείγματος» τόνισε χαρακτηριστικά κατά την έναρξη των εργασιών η κυρία Νικολέττα Τσιτσανούδη-Μαλλίδη, νεοεκλεγείσα Κοσμήτορας της Σχολής Επιστημών Αγωγής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και διευθύντρια του Διεθνούς Θερινού Πανεπιστημίου.
Ενώ από την πλευρά του, ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στη Βοστώνη, κύριος Συμεών Τέγος, τόνισε την ανάγκη να παραμείνει ανοιχτή «η καίρια συζήτηση που αφορά πώς η διδασκαλία των νέων ελληνικών θα μείνει ζωντανή».
Το πρόγραμμα οργανώθηκε από το Εργαστήριο Μελέτης Κοινωνικών Θεμάτων, ΜΜΕ και Εκπαίδευσης του Παιδαγωγικού Τμήματος Νηπιαγωγών της Σχολής Επιστημών Αγωγής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων σε συνεργασία με το Μαλιώτειο Πολιτιστικό Κέντρο και την ΑΧΕΠΑ, υπό την αιγίδα και με τη στήριξη της Γενικής Γραμματείας Απόδημου Ελληνισμού και Δημόσιας Διπλωματίας του Υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδα.
Το ορόσημο της συμπλήρωσης 10 ετών βρήκε στο ΔΘΠ στη Βοστώνη, σε μια από τις πιο ιστορικές πόλεις των ΗΠΑ, η οποία διαθέτει μια πλούσια ευρωπαϊκή κληρονομιά αλλά και μια ακμάζουσα ελληνική κοινότητα, γενναιόδωρη και ανοιχτή, με στέρεες ρίζες και όραμα για την ανάδειξη όλων των πτυχών της Ελλάδας.
Βασική πτυχή των παραπάνω είναι η ελληνική γλώσσα και η θέση της μέσα στην ομογένεια. «Δυστυχώς, δεν έχουμε αναπτύξει μια διεθνή πρωτοβουλία για τη διάδοση των νέων ελληνικών», σημείωσε σε ομιλία την πρώτη ημέρα του συνεδρίου ο κύριος Ντρέικ Μπεχράκης, επικεφαλής της συμβουλευτικής επιτροπής του Μαλιώτειου Πολιτιστικού Κέντρου.
Το φετινό Διεθνές Θερινό Πανεπιστήμιο διοργανώθηκε στο Μαλιώτειο Πολιτιστικό Κέντρο, το οποίο βρίσκεται στο campus του Ελληνικού Κολλεγίου του Τιμίου Σταυρού, και το παρακολούθησαν 200 περίπου εκπαιδευτικοί, καλλιτέχνες και δημοσιογράφοι με φυσική παρουσία και περισσότεροι από 1500 διαδικτυακά.
Πανεπιστημιακοί και ερευνητές από 25 Πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα του εξωτερικού, από χώρες όπως τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και το Μάλι της βορειοδυτικής Αφρικής, τη Σερβία, τη Βραζιλία, και φυσικά από πολλές ευρωπαϊκές χώρες και πολιτείες των ΗΠΑ.
Επίσης, ξεχώρισε η συζήτηση στρογγυλής τράπεζας με την παρουσία εκπροσώπων των ελλαδικών και των ομογενειακών ΜΜΕ σχετικά με το status της ελληνικής γλώσσας στο διεθνές περιβάλλον της δημοσιογραφίας.
Μάλιστα, στο πλαίσιο της περαιτέρω ανάπτυξης του ΔΘΠ σχεδιάζεται εντός του 2025 ένα Παγκόσμιο Φόρουμ Ομογενειακών Μέσων Ενημέρωσης.
Συγκεκριμένα, θα πρόκειται για μα παγκόσμια συνάντηση με διευθυντές και επικεφαλής των ελληνικών ομογενειακών μέσων από τη Βόρεια Αμερική και Νότια Αμερική, την Ευρώπη, την Αυστραλία, την Αφρική και την Ασία με κύριο θέμα την παρουσία της ελληνικής γλώσσας και πολιτισμού σε όλο τον πλανήτη.
Κατά το κλείσιμο των εργασιών του συνεδρίου έδωσε το «παρών» ο Σεβασμιότατος Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ελπιδοφόρος, ο οποίος έδωσε ομιλία σχετικά με τις πρωτοβουλίες της Αρχιεπισκοπής στη διδασκαλία των νέων ελληνικών, οι οποία αναπτύσσει εκπαιδευτικό έργο για περισσότερα από 100 χρόνια.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, η Ιερά Αρχιεπισκοπή Αμερικής είναι υπεύθυνη για τη λειτουργία 25 καθημερινών και 300 Σαββατιανών σχολείων σε όλη την επικράτεια των ΗΠΑ.
Ο Σεβασμιότατος αναφέρθηκε στις ποικίλες πολιτικές που έχουν υιοθετηθεί ανά τα χρόνια. σχετικά με τη διδασκαλία και τη διατήρηση της νέας ελληνικής στη διασπορά χωρίς να παραβλέπει ωστόσο ότι πρόκειται για «μία πολύ δύσκολη υπόθεση».
Ο λόγος έχει να κάνει τόσο με την συμβολική, και όχι μόνο, πίεση που ασκεί η κυρίαρχη αμερικανική κουλτούρα στις μειονοτικές, αλλά και στις αρνητικές στάσεις που ανέπτυσσαν οι ομογενείς, ειδικά της δεύτερης γενιάς, απέναντι στη μητρική τους γλώσσα. «Πλέον αυτό έχει αλλάξει.
Οι Ελληνοαμερικανοί είναι περήφανοι για τη γλώσσα τους και αναζητούν τις ρίζες που του συνδέουν με την Ελλάδα», σημειώνει για να προσθέσει πως «αυτή η εποχή είναι ιδανική ώστε το αυξημένο ενδιαφέρον των ομογενών της τρίτης και της τέταρτης γενιάς για την ελληνικότητα να μετουσιωθεί και σε ελληνομάθεια».
Όπως επισημαίνει είναι λανθασμένο το σχήμα ταύτισης της ελληνομάθειας και της ελληνικής συνείδησης. Παρέθεσε μάλιστα ως παράδειγμα τις πολυάριθμες μεταφράσεις των ιερών κειμένων στις γλώσσες που μιλούσαν οι ελληνικές ορθόδοξες κοινότητες που ζούσαν στην Τουρκία. «Δεν πρέπει να κατακρίνονται όσοι Έλληνες της Αμερικής δεν μιλούν τη γλώσσα μας. Δεν είναι λιγότερο Έλληνες από εμάς».
Πηγή: Βήμα – Γιώργος Πολυμενέας
