Έναρξη με παγκόσμια πρεμιέρα και υψηλές παρουσίες για το Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης.
Ρεπορτάζ για το Hellenic DNA: Φώτιος Καλιαμπάκος
Με μία έξοχη επιλογή ταινιών Jimmy DeΜetro θα συνεχιστεί ως τις 9 Οκτωβρίου το Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης.
Το HellenicDNA μίλησε με τους συντελεστές και παρουσιάζει τις ταινίες.
Γυρισμένες στην Κύπρο δύο από τις σημαντικότερες ταινίες του φεστιβάλ. https://hellenicfilmusa.org/2022-greek-film-expo
Με την παγκόσμια πρώτη της κωμωδίας του Γιώργου Κορδέλλα: “Army Baby” ξεκίνησε στο Village East Cinema στο Μανχάταν το βράδυ της Πέμπτης το Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου της Νέας Υόρκης – New York Greek Film Expo, με το κοινό να υποδέχεται θερμά τόσο την ταινία όσο και τους επισκέπτες από την Ελλάδα. Ο πρόεδρος του Φεστιβάλ Jimmy DeMetro υποδέχτηκε πριν την έναρξη της προβολής τους ηθοποιούς αναφερόμενος στην σημασία του φεστιβάλ για την προβολή του ελληνικού κινηματογράφου όχι μόνο στη Νέα Υόρκη, αλλά σε ολόκληρη την Αμερική!
Στην προβολή παραβρέθηκαν ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στη Νέα Υόρκη κ. Κωνσταντίνος Κωνσταντίνου, ο οποίος απένειμε τα εύσημα στον Jimmy DeΜetro για τη συμβολή του όλα αυτά τα χρόνια στη διάδοση του ποιοτικού ελληνικού κινηματογράφου στις ΗΠΑ. Παραβρέθηκαν επίσης ο Πρόξενος της Ελλάδας στη Νέα Υόρκη κ. Δημήτρης Παπαγεωργίου, η διευθύντρια του Γραφείου Δημόσιας Διπλωματίας της Ελλάδας στη Νέα Υόρκη κ. Μαίρη Βαξεβανίδου, ο διευθυντής του Γραφείου Οικονομικών Σχέσεων κ. Νικόλαος Θωμόπουλος και πλήθος διακεκριμένων ομογενών. Προσκεκλημένοι του Φεστιβάλ δύο από τους σκηνοθέτες των ταινιών και δύο από τους ηθοποιούς. Πρόκειται για τους Βασίλη Δουβλή και Άννα Ρεζάν Ανδρέα Κωνσταντίνου και Μαριέλλα Σαββίδη αντίστοιχα.
Χαιρετισμό προς το Φεστιβάλ απηύθυνε με επιστολή του και ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης Eric Adams, την οποία τονίζεται η σημασία του φεστιβάλ στον εμπλουτισμό του καλλιτεχνικού τοπίου της πόλης. Ο δήμαρχος της πόλης επιπλέον εξαίρει την, για γενιές, αξιοσημείωτη συνεισφορά των Ελληνοαμερικανών στην πόλη της Νέας Υόρκης.
Ειρήνη Παππά in Memoriam
Ιδιαίτερη μνεία γίνεται στο πρόγραμμα του φεστιβάλ στην μεγάλη απώλεια της Ειρήνης Παππά.
«Army Baby» – Παγκόσμια πρεμιέρα
Ο Jimmy DeΜetro ευχαρίστησε τον Γιώργο Κορδέλλα που επέτρεψε στο Φεστιβάλ να προβληθεί η ταινία στο Μανχάταν πριν ανοίξει στην Ελλάδα στα τέλη Οκτωβρίου. Η ταινία κινείται γύρω από την ευρυματική ιδέα του ότι ένα νεογέννητο εγκαταλείπεται στην πύλη ενός μεθοριακού στρατοπέδου και ο κληρωτοί πρέπει να το φροντίσουν κρυφά από τους ανωτέρους τους. Η Μαριέλα Σαββίδη (Φωφώ στην ταινία) συνομίλησε μετά το πέρας της προβολής με τον DeΜetro για τις περιπέτειες της ταινίας, αφού τα γυρίσματα διακόπηκαν λόγω του κορονοιού και επανελήφθησαν πολύ αργότερα. Για τα δύο (!) μωρά που συμμετείχαν στην ταινία και πόσο εκφραστικά ήταν, σε μια συνομιλία στην οποία η ηθοποιός έλαμπε και απέπνεε μια αισιοδοξία, καθώς και τη χαρά της για την επαφή της με την ομογένεια.
«18» ενάντια στο ρατσισμό
Στο HellenicDNA μίλησε για την ταινία «18» ο σκηνοθέτης Βασίλης Δούβλης. Η ταινία η οποία προβλήθηκε το βράδυ του Σαββάτου στο Village East Cinema, αφορά την ιστορία ενός νέου που εν μέσω της πανδημίας και του εν γένει κλίματος σε μια φτωχή γειτονιά της Αθήνας παρασύρεται σιγά σιγά από ακραίες ρατσιστικές και φασιστικές ιδέες και στρέφεται ενάντια στους συμμαθητές του που δεν τις συμμερίζονται. Όπως μας είπε ο κύριος Δούβλης η ταινία επιδιώκει ότι να καταδικάσει αλλά να προβληματίσει, καθώς το πρόβλημα αυτό υπάρχει στην ελληνική κοινωνία και δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις και έτοιμες «συνταγές» αντιμετώπισής του. Μας τόνισε μάλιστα ότι κατά τη διάρκεια της δημιουργίας της ταινίας η ελληνική κοινωνία έγινε μάρτυρας βίαιων συμπεριφορών και καταστάσεων τις οποίες εκείνος είχε απλώς φανταστεί ως τότε, με την πραγματικότητα να ξεπερνά μάλιστα τη φαντασία. Η ταινία θέλει να αποκαλύψει πτυχές της κοινωνίας άγνωστες, ίσως γιατί δεν προβάλλονται επαρκώς στα μέσα μαζικής επικοινωνίας είτε γιατί όλοι σε κάποιο βαθμό αρεσκόμαστε να εξωραΐζουμε καταστάσεις και να υποτιμούμε προβλήματα τέτοιου τύπου, τα οποία προφανώς αφορούν και την αμερικανική κοινωνία.
«Αγέλη Προβάτων» – Η αβάσταχτη ελαφρότητα της βίας
Σε κάποιο βαθμό στην ίδια θεματική κινείται και η έξοχη ταινία του Δημήτρη Κανελλόπουλου: «Αγέλη Προβάτων»-Pack of Sheep, η οποία ακολούθησε το βράδυ του Σαββάτου στο Village East Cinema και θα επαναληφθεί και το επόμενο Σάββατο τις 7, αυτή τη φορά στο Museum of Moving Image στην Αστόρια. Και εδώ παρακολουθούμε την πορεία ή καλύτερα τον εκτροχιασμό προς την ωμή βία και το έγκλημα μιας παρέας φίλων, οι οποίοι αρχικά συνασπίζονται για να πιέσουν έναν τοκογλύφο να τους δώσει κάποιους καλύτερους όρους στην αποπληρωμή των δανείων και καταλήγουν στην τυφλή βία. Στην πολύ ενδιαφέρουσα, κατά την ταπεινή μας γνώμη ταινία μια και ο υπογράφων είχε την τύχη να την έχει ήδη παρακολουθήσει, σε αντίθεση με την προηγούμενη, ακραίες ιδεολογίες φαίνεται να μην παίζουν κάποιο ουσιαστικό ρόλο, η βία είναι ωμή και η πορεία των πρωταγωνιστών προς αυτή περιγράφεται με διαφορετικούς όρους, εξηγείται από την ψυχολογία των ομάδων (ή ευρύτερα των μαζών), σχετίζεται ίσως με κάποιες λαθεμένες αντιλήψεις για την αρρενωπότητα ή την αλληλεγγύη μεταξύ φίλων, και το ασφυκτικό, όπως παρουσιάζεται, κοινωνικό περιβάλλον της ελληνικής επαρχίας, την οικονομική δυσπραγία και έλλειψη διεξόδων. Το πιο όμως ενδιαφέρον χαρακτηριστικό της ταινίας και ίσως το πιο ανησυχητικό για την κοινωνία φαινόμενο που επιχειρείται να διαγνωστεί είναι το ότι αυτή η πορεία προς την καταστροφή και την αυτοκαταστροφή συμβαίνει από τους πρωταγωνιστές σχεδόν αυτόματα, κατά κάποιο τρόπο ερήμην του ίδιου τους του εαυτού, σαν σε αρχαία τραγωδία, με γεγονότα τυχαία και μπανάλ να επιφέρουν την κλιμάκωση, με τις διαθέσεις της στιγμής και τα ψυχικά φορτία του καθενός να έχουν δυσανάλογα μεγάλη επίδραση στις συμπεριφορές και την κλιμάκωση της βίας να παρουσιάζεται αναπόδραστη.
«Ράφτης»
Εξίσου υψηλής ποιότητας αλλά διαφορετικού χαρακτήρα και σαφώς πιο αισιόδοξη η βραβευμένη ταινία «Ράφτης» της Sonia Liza Kenterman. Εδώ η οικονομική ανάγκη και η μοναξιά του ήρωα λειτουργεί ως κίνητρο για να ανακαλύψει εκ νέου τον εαυτό του και τις δυνάμεις που κρύβει μέσα του. Ένα μαγαζί για εξαιρετικής ποιότητας αντρικά κοστούμια του Κολωνακίου έρχεται αντιμέτωπο με τη χρεοκοπία και την αρρώστια του ιδρυτή του, πατέρα του πρωταγωνιστή. Αν και προερχόμενος από μία άλλη εποχή ο «Ράφτης» θα μετατρέψει την επιχείρηση και θα μετατραπεί και ίδιος, επαγγελματικά σε έναν δημιουργό καλόγουστων νυφικών αλλά και σε έναν πιο αγωνιστικό και εξωστρεφή χαρακτήρα. Εξαιρετικές οι εικόνες της Kenterman, ιδιαίτερα σε κάποιες σκηνές σε εσωτερικούς χώρους, που με σχεδόν αν μας επιτρέπεται η έκφραση, «κλειστοφοβικό» τρόπο αποδίδουν την επώδυνη νοσταλγία για μια Αθήνα και μια ζωή μιας άλλης εποχής η οποία και αυτή κατά κάποιο τρόπο περιγράφεται. Πάντα σε υψηλό επίπεδο η ερμηνεία της Ταμίλας Κουλίεβα δίπλα στην κορυφαία, κατά την ταπεινή μας γνώμη, ερμηνεία του Δημήτρη Ήμελλου, ο οποίος καθηλώνει και ανταποκρίνεται άριστα τόσο στα αντι-ηρωικά όσο και στα ηρωικά στοιχεία του ρόλου.
Οικογενειακά δράματα στη Μεγαλόνησο
Δύο από τις σημαντικότερες ταινίες του φεστιβάλ είναι γυρισμένες στην Κύπρο. Η μία αφορά τη σχέση ενός νέου με τον πατέρα του και η άλλη τη σχέση μιας νεαρής μητέρας με τη μητέρα της.
.dog
Έχοντας γνωρίσει τη βραδιά της έναρξης το δημοφιλή ηθοποιό Ανδρέα Κωνσταντίνου ήταν ακόμα πιο έντονη η εντύπωσή μας από τη μεταμόρφωσή του στον προβληματικό πατέρα-μικροεγκληματία της ταινίας της Γιάννας Αμερικάνου «.dog». Η ταινία αναφέρεται στη σχέση ενός πατέρα που γνωρίζει το γιό του, ο οποίος έχει μέχρι τότε μεγαλώσει σε ένα ξενώνα των κοινωνικών υπηρεσιών της Κύπρου, όταν αποφυλακίζεται, ενώ τον αγαπά, θεωρεί ότι ο μόνος τρόπος να υπάρξουν στη ζωή είναι αυτός που ο ίδιος έχει επιλέξει, στο περιθώριο και στην μικροπαρανομία. Σε μια επώδυνη για το νεαρό διαδικασία ο πατέρας θα αποκαλυφθεί στα μάτια του και ο νεαρός θα τον εγκαταλείψει σε μια έκρηξη οργής.
Η ευρηματική σκηνοθεσία της Αμερικάνου χρησιμοποίησε μια σειρά εμπρόθετα αποκρουστικών εικόνων (μεταξύ άλλων τα εντόσθια που αρχικά κόβονται από τον πατέρα και μετά ταΐζονται στους σκύλους που εξέτρεφε σαν ένα είδος γκροτέσκ δρώμενου) μάλλον για να δημιουργήσει το ασφυκτικό κλίμα, το υπόβαθρο πάνω στο οποίο η προβληματική σχέση πατέρα και γιου διαδραματιζόταν ή και για να κάνει, έτσι αισθανθήκαμε εμείς τουλάχιστον, το θεατή να περιμένει κάτι πολύ χειρότερο για το τέλος από αυτό που τελικά συμβαίνει. Αρκετά ευρηματική και στην τελευταία σκηνή της ταινίας η χρήση ενός εγκαταλελειμμένου θέρετρου διακοπών.
Επίσης περιγράφοντας ίσως τον κοινωνικό αποκλεισμό θα λέγαμε ότι η σκηνοθέτης σχεδόν απέκλεισε από την ταινία τις ομορφιές της μεγαλονήσου και όλες οι σκηνές, ακόμα και το κολύμπι στη θάλασσα, λάμβαναν χώρα σε περιοχές με βιομηχανικές, λιμενικές, ή άλλες εγκαταστάσεις όπως η σκηνή στο διυλιστήριο και το μπάσκετ που παίζουν οι νεαροί σε μια μπασκέτα σε μια στενή ταράτσα…
Ανδρέας Κωνσταντίνου
Ο Ανδρέας Κωνσταντίνου συνομίλησε μετά την προβολή με την Maria Miles για την έξοχη ερμηνεία του. Όπως ανέφερε χρειάστηκε, με τη συγκατάθεση της σκηνοθέτη, να απομονωθεί στην Κύπρο κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων για να ταυτιστεί με το χαρακτήρα, τον οποίο προσπάθησε να καταλάβει και όχι απαραίτητα να καταδικάσει, αφού φαίνεται ότι αυτό που έκανε ήταν πράγματι ο τρόπος που αντιλαμβανόταν όχι μόνο την ύπαρξή του αλλά και την αγάπη του για το παιδί του.
Στο «αιώνιο δίλημμα», αν προτιμά το θέατρο ή τον κινηματογράφο, το οποίο του έθεσε η Miles, η απάντησή του ήταν ότι, το μεν θέατρο είναι η πραγματικότητα του ηθοποιού αλλά στον κινηματογράφο η δυνατότητα να γίνει κάτι πολλές φορές δίνει τη δυνατότητα της εύρεσης και αποτύπωσης της «μαγικής στιγμής», η οποία μένει πια για πάντα.
Δημήτρης Κίτσος
Θα ήταν παράληψη όμως λόγω της παρουσίας του Κωνσταντίνου να μην αναφέρουμε και την πραγματικά έξοχη ερμηνεία του Δημήτρης Κίτσου στο ρόλο του γιου.
Κορυφαία Αγγελική Παπούλια
Μπορεί η ταινία “Patchwork”, η οποία ακολούθησε το βράδυ της Παρασκευής να δείχνει περισσότερες ομορφιές της Κύπρου, το κλίμα όμως της ταινίας του Πέτρου Χαραλάμπους είναι αντίστοιχο. Η Αγγελική Παπούλια ερμηνεύει με υποδειγματικό τρόπο όχι κάποιο χαρακτήρα του περιθωρίου αλλά μια «κανονική» και θεωρητικά ευημερούσα μητέρα, η οποία όμως βασανίζεται από την προβληματική σχέση με τη μητέρα της, την οποία πηγαίνει και βλέπει από μακριά χωρίς να της μιλάει, από ενοχές, κατάθλιψη και από το ερώτημα, αν είναι καλή μητέρα, αν ο δρόμος που πήρε, να παντρευτεί και να κάνει παιδί, το οποίο βέβαια υπεραγαπά, ήταν ο σωστός.
Όλα αυτά συμβαίνουν με βασανιστικό τρόπο στον επιβαρυμένο ψυχισμό της και η γνωριμία της με μια νεαρή Ισραηλινή, της οποία η οικογένεια έχει έρθει στην Κύπρο για δουλειά, γίνεται καταλύτης, ώστε η ίδια να κατανοήσει ορισμένα πράγματα για τον εαυτό της προσπαθώντας, αυτόκλητη μάλιστα, να βοηθήσει την κοπέλα. Ιδιαίτερα επίκαιρα τα θέματα που αγγίζει το σενάριο της Janine Teerling και καθηλωτική η ερμηνεία της Παπούλια, η οποία μας είχε εντυπωσιάσει και στην «Πράσινη θάλασσα»!
Καρυοφυλλιά Καραμπέτη
Και αν η Αγγελική Παπούλια είναι από τις κορυφαίες εκπροσώπους της γενιάς της, το ίδιο συμβαίνει στην προηγούμενη γενιά και για την καταξιωμένη Καρυοφυλλιά Καραμπέτη, η οποία πρωταγωνιστεί στην βιογραφική ταινία: “My name is Eftyhia”, η οποία αναφέρεται στη διάσημη στιχουργό Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου. Η πολυβραβευμένη ταινία, η οποία μάλιστα ήταν και μια από τις μεγαλύτερες εμπορικές επιτυχίες του πρόσφατου ελληνικού κινηματογράφου, θα προβληθεί στις 9 Οκτωβρίου στο Alpine Cinemas.
“My People”-Ύμνος στην αγάπη και το κουράγιο σε ζοφερούς καιρούς
Η Άννα Ρεζάν στο σκηνοθετικό της ντεμπούτο αναμετράται ταυτόχρονα με τη θεματική του «Ολοκαυτώματος» των Ελλήνων Εβραίων αλλά και την οικογενειακή της ιστορία. Η ιστορία της μοίρας των Ελλήνων Εβραίων είναι αναγκαστικά συνυφασμένη με την Εθνική Αντίσταση, ενώ στην ταινία επιχειρείται να ερευνηθεί και ο ρόλος της Ελληνικής Ορθοδόξου εκκλησίας τα ζοφερά χρόνια της κατοχής. Η ταινία είναι γυρισμένη στην Ελλάδα, την Πολωνία, μοιραίο τελικό προορισμό πολλών δεκάδων χιλιάδων συμπατριωτών μας, και την Γερμανία.
Όπως τόνισε στο HellenicDNA η Ρεζάν ιδιαίτερη σημασία είχε για εκείνη το γεγονός ότι σε μια πολύ κολακευτική για την προσπάθειά της κριτική ενός εντύπου του Los Angeles, όπου έγινε πρόσφατα και η πρώτη προβολή του ντοκιμαντέρ, ο Αμερικανός κριτικός, εκτός από τα ιδιαιτέρως κολακευτικά του σχόλια για το ντοκιμαντέρ καθεαυτό, τόνισε το γεγονός ότι η ταινία του έμαθε το ρόλο της ελληνικής εθνικής αντίστασης στην έκβαση του πολέμου. Συμπαραγωγοί της ταινίας είναι οι βραβευμένοι με Όσκαρ Mitchell Block και Kim Magnusson. Η ταινία θα προβληθεί την Κυριακή στις 6:30 στο East Village Cinemas.
«Βασιλιάς Όθων»
Ο τίτλος δεν αναφέρεται στον βασιλιά Όθωνα της δυναστείας των Βίτελσμπαχ αλλά αυτόν της ποδοσφαιρικής δυναστείας, του «έπους» του 2004. Η γνωστή ταινία στην οποία είχε ήδη αναφερθεί το HellenicDNA όταν είχε γίνει η πρεμιέρα του έργου στη Νέα Υόρκη και ο Όττο Ρεχάγκελ ήταν παρών και στην εκδήλωση του ελληνικού προξενείου για την επέτειο της 25ης Μαρτίου. Εκτός από την παραπομπή στον βασιλιά Όθωνα οι Γερμανοί αρέσκονταν και σε ένα άλλο λογοπαίγνιο από την ελληνική μυθολογία ο γινόταν ήδη από την εποχή των αγώνων εθνικής και Ρέχακλες (Rehhagel – Rehakles) παραπέμποντας στη γερμανική προφορά του Ηρακλή! Η ταινία του Christofer Andre Mars θα προβληθεί στις 5 Οκτωβρίου στις 7:30pm στο Pelham Picture House.
«Σωσίβιο» … στην κρίση
Χτυπημένος από την κρίση ένας Αθηναίος επιχειρηματίας βοηθιέται από έναν άστεγο να ξαναανακαλύψει τον εαυτό του και να αναθεωρήσει τις αξίες του στην ταινία: «Το Σωσίβιο» του Γιάννης Παναγιωταράκου με τους Πάνο Κοκόρη, Χρήστο Μουστάκα και τον Δημήτρη Πιατά. Το Σάββατο 8 Οκτωβρίου στο Museum of the Moving Image στην Αστόρια.
«Μαγνητικά πεδία» στην Κεφαλονιά
Στη συνάντηση δύο αγνώστων στην Κεφαλονιά και στη ζωή τους σχεδόν σαν αντάρτες απί εννέα ημέρες επικεντρώνει η πολυβραβευμένη ταινία του Γιώργου Γκούση: “Μαγνητικά Πεδία». Η πρεμιέρα της ταινίας στη Νέα Υόρκη θα γίνει την Κυριακή 2 Οκτωβρίου στις 4 στο Village East Cinema ενώ η ταινία θα επαναληφθεί στις 7 Οκτωβρίου στις 7 στο Museum of the Moving Image στην Αστόρια.
Αριστουργήματα μικρού μήκους
Αξίζει να σημειωθεί ότι πριν από τις ταινίες προβάλλεται και μία από τις ταινίες μικρού μήκους που έχουν επιλεγεί από το φεστιβάλ και τον Jimmy DeΜetro. Είδαμε ως τώρα την εξαιρετική 14 λεπτών ταινία του Λάκη Καραβία: “ The Night I left America” για ένα παιδί από την Ουγκάντα που περιμένει σε ένα τροχόσπιτο στη μέση του πουθενά στο Τέξας την αποδοχή ή την απόρριψη της αίτησης για άδεια παραμονής της οικογένειάς του στις ΗΠΑ, με τους δύο κόσμους να αντιπαραβάλλονται στην οθόνη αλλά και στην ψυχή του παιδιού και τις εικόνες από την αφρικανική χώρα να είναι καθηλωτικές.
«Η καφετζού» – Υπόκλιση στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο.
Λάτρης του παλιού καλού ελληνικού κινηματογράφου ο υπογράφων συνειδητοποιεί το ότι χρειάστηκε να βρεθεί στη Νέα Υόρκη για να παρακολουθήσει μια από τις πιο αγαπημένες ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου στη μεγάλη, αντί της μικρής, οθόνη! 66 ολόκληρα χρόνια μετά την πρώτη της προβολή η «Καφετζού» του αξέχαστου Αλέκου Σακελάριου, θα σκορπίσει το γέλιο στους μεγάλους αλλά, ελπίζουμε και τους μικρούς, ομογενείς μας συνεχίζοντας τη για γενιές μύηση των Ελλήνων όχι μόνο στο διαχρονικό χιούμορ αλλά και στους χαρακτήρες του παρελθόντος.
Πόσοι δεν έχουμε αναγνωρίσει κάποιον συγγενή μας, κάποιον παππού, κάποια γιαγιά ή θεία, κάποιον Ελληνοαμερικανό, στους χαρακτήρες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου; Και πόσα ίσως στοιχεία της κοινωνίας μας θετικά ή και αρνητικά δεν είναι απόηχος αυτού του κόσμου της μεταπολεμικής Ελλάδας. Τρεις από τους πολύ μεγάλους κωμικούς της χρυσής εκείνη εποχής, η Γεωργία Βασιλειάδου, ο Μίμης Φωτόπουλος και ο Βασίλης Αυλωνίτης σε μια ξεκαρδιστική συνάντηση.
Η φτώχεια οδηγεί μια παρέα ανθρώπων να εκμεταλλευτούν την αφέλεια των άλλων, μετατρέποντας τη Γεωργία Βασιλειάδου σε καφετζού, κάτι που οδηγεί στην αποκάλυψη μια σειράς άλλων πραγμάτων προτού οδηγηθούμε μέσα από πολλές ξεκαρδιστικές «αναταράξεις» στο “Happy End”. Πέραν από τα άλλα μηνύματα και βέβαια το γέλιο, η ταινία προσπαθούσε ασφαλώς να καταπολεμήσει τις προκαταλήψεις της ελληνικής κοινωνίας, όπως και το άλλο αριστούργημα με πρωταγωνίστρια τη Γεωργία Βασιλειάδου δυο χρόνια αργότερα αργότερα: «Η κυρά μας η μαμμή»! Πάντως η σχεδόν «μεταφυσικών» διαστάσεων προβολή στο Μανχάταν (Κυριακή 2 Οκτωβρίου, 1:30 μετά το μεσημέρι, East Village Cinemas) και στην Αστόρια (Κυριακή 9 Οκτωβρίου, 4 το απόγευμα, Museum of the moving Image) μιας ταινίας, 66 ολόκληρα χρόνια μετά είναι εύγλωττα τόσο για τον ελληνικό κινηματογράφο όσο και για τον Ελληνισμό!
Το φεστιβάλ μετά το φεστιβάλ…
Συνεχίζοντας την πολύ επιτυχημένη συνήθεια, η οποία αποκτήθηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας, να λαμβάνουν χώρα οι προβολές στο διαδίκτυο. Έτσι το χειμώνα οι προβολές θα συνεχιστούν. Επίσης μία Κυριακή κάθε μήνα, στο Museum of the Moving Image στην Αστόρια θα παρουσιάζεται μια ελληνική ταινία. Η αρχή θα γίνει στις 6 Νοεμβρίου στις 4 το απόγευμα με το ντοκιμαντέρ: “Smyrna. The Destruction of a Cosmopolitan City, 1900-1922”, 100 χρόνια μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή.
